LSA is de natuurlijke tegenhanger van de synthetische LSD. Zelfs Albert Hofmann, de vader van LSD, stond verbaasd over hun structurele overeenkomsten.
LSA is een uitgangsstof van LSD. In de chemie is een uitgangsstof een substantie die deelneemt aan een chemische reactie die zo weer een andere stof produceert. Dit betekent dat voordat LSD LSD wordt, het eerst LSA is. LSD kan dus beschouwd worden als een genuanceerde vorm van LSA.
In hun gedeelde chemische structuur ligt de grootste overeenkomst. Het zijn dus eigenlijk chemische broertjes. LSA bevat lyserginezuur, wat hetzelfde zuur is als het zuur dat onderdeel is van LSD. Verder zijn het twee heel verschillende stoffen.
Synthetisch vs Natuurlijk
LSD is een synthetisch product dat voortkomt uit uitgebreid laboratoriumwerk. LSA komt daarentegen van nature voor in bossen van over de hele wereld. LSA wordt aangetroffen in de zaden van Hawaiian Baby Woodrose, Morning Glory en een aantal andere planten.
Verschil in effecten
Albert Hofmann, ontdekker van LSD, was de eerste wetenschapper die LSA identificeerde uit de zaden die hij uit Zuid-Amerika had ontvangen. Het psychoactieve effect van deze zaden was al bekend, maar het werd pas later duidelijk dat het om LSA ging toen Albert Hofmann de alkaloïden scheidde.
In feite is het alleen maar een kleine structurele verandering tussen moleculen die het verschil maakt. Neem bijvoorbeeld serotonine en psilocybine. Ze zijn chemisch aan elkaar verwant, maar ze hebben verschillende farmacologische effecten. Zo zijn LSA en LSD allebei psychedelisch, maar zijn er enorm veel verschillen tussen hun effecten.
De psychedelische trip van LSD wordt gekenmerkt door heldere, geestelijke energie. De zintuigen (zien, horen, ruiken, voelen, proeven) worden intensiever beleefd en kunnen in elkaar overlopen. Iemand ziet geluid en proeft de kleuren. Vaak ziet iemand ook mooie patronen.
LSA wordt daarentegen samen met alle alkaloïden die in de zaadjes aanwezig zijn geconsumeerd. Dat kunnen er enorm veel zijn. Het komt vaak voor dat mensen misselijk zijn, overgeven en hoofdpijn krijgen. Hoewel deze effecten duidelijk niet toegeschreven kunnen worden aan LSA zelf, is het duidelijk dat het fysieke effect van LSA veel heftiger is dan dat van LSD. Men ervaart verdovende en dromerige effecten van LSA. Bij experimenten die Albert Hofmann met zichzelf uitvoerde, ervaarde hij een gevoel van slaperigheid en verkeerde in een soort van dromerige toestand.
Is LSA een alternatief voor LSD?
Hoewel LSA een geschiedenis heeft van entheogeen (‘afkomstig van de god in onszelf’) en ceremonieel gebruik, is het zeker geen alternatief voor LSD. De twee moleculen hebben dezelfde chemische samenstelling en LSA kan inderdaad grondige geest veranderende effecten opwekken, maar de effecten van LSA en LSD kunnen echter niet vergeleken worden! LSD veroorzaakt transparante, energieke en verheffende effecten terwijl LSA een verdovende, droomachtige trance opwekt.
